Opis:
Szabla żołnierska, regulaminowa, wg relacji zlecającego „podniesiona z pogorzeliska chaty gdzie była schowana przez farmaceutę z okolicy, który walczył nią w 1939 r. Ostrze rozhartowane w pożarze z roku 1943. Pochwa od innego egzemplarza, na 100% po oddziałach gen. Kleeberga, została wydobyta z fundamentu w trakcie rozbierania stodoły".
Głownia szlifowana obustronnie w szerokie zbrocze biegnące od nasady do pióra, oraz z obustronną bruzdeczką na przygrzbieciu. Grzbiet płaski, pióro obosieczne. Sztych decentryczny, przygrzbietowy. Po stronie zewnętrznej, u nasady wybite: "S. wz.34.", (34 słabo widoczne), po wewnętrznej: "H.LUDWIKÓW" nad "KIELCE". Na grzbiecie, u nasady numer fabryczny: 7028 oraz znak kontroli K2 w owalu (w zasadzie niewidoczne). Rękojeść mosiężna, zamknięta, jednokabłąkowa. Jelec prosty, z płaskim obustronnym krzyżem. Wąsy jelca o ściętych poziomo końcach. Grzbietowe ramię jelca pośrodku przewężone, zakończone łezkowatym otworem na temblak. Przednie ramię jelca zwężające się, na końcu przechodzi w płaski, załamany pod kątem prostym kabłąk, u góry owalnie załamujący się ku głowicy i z nią połączony. Głowica z dziobem pochylona lekko ku przodowi, z krótkim kapturkiem, na szczycie którego mosiężna nakrętka z wycięciem na klucz, nakręcona na nagwintowany koniec trzpienia głowni. Okładziny uchwytu rękojeści drewniane, złożone z dwóch nakładek naciętych w ukośne rowki i przymocowanych do trzpienia dwiema stalowymi śrubami z wycięciem na wkrętak, z mosiężnymi, okrągłymi, ząbkowanymi nakrętkami, otaczającymi śrubę po obu stronach. Przy jelcu mosiężny pierścień z odpowiednimi wycięciami na wąsy. Pochwa z blachy stalowej. Ujście pochwy zakończone lekko rozszerzonym kołnierzem, mocowanym na wcisk. Poniżej kołnierza, 102 mm poniżej umieszczona przy pochwie jedna ryfka w kształcie lekko wypukłego pierścienia z ogniwkiem, w którym zamocowano ruchome kółko. Pochwa zakończona prostokątną ostrogą, z dłuższym przednim ramieniem. Na ostrodze wybity numer fabryczny: (?) ? 257.

Zastany stan zachowania:
Głownia pokrzywiona w dwóch płaszczyznach z powierzchniową, równomierną korozją miejscami wytartą. Na całej powierzchni wżery pokorozyjne. Pióro starte, zaoblone. Głownia bez pęknięć.
Oprawa mosiężna pokrzywiona, pociemniała, miejscami wytarta, poza dorobionymi okładzinami i śrubami, kompletna.
Pochwa mocno skorodowana z większymi ogniskami korozji i niewielkimi, kilkoma perforacjami. Lekko pogięta z wgnieceniami. Brak wodzideł.

Wymiary:
długość całkowita = 955 mm
długość głowni = 825 mm
krzywizna głowni = 30 mm
szerokość głowni = 33.5 mm
grubość głowni = 8 mm
długość pochwy = 855 mm
długość szabli w pochwie = 985 mm

Plan i przebieg konserwacji:

1. Rozebranie pochwy
   1. wybicie dławicy
2. Prostowanie głowni
   1. w trakcie przygotowań do prostowania okazało się, że głownia rozhartowana jest w ok. 5/8 długości. Pióro zachowało sprężystość.
   2. prostowanie głowni w jej osi wzdłużnej, likwidacja zwichrowań
   3. prostowanie głowni w jej osi poprzecznej
   4. kształtowanie całościowego profilu głowni
   5. głownia po prostowaniu została zahartowana w stopniu potrzebnym do celów ekspozycji.
3. Ujednolicenie kolorystyki stali po pracach termicznych oraz zmatowienie i wyrównanie wizualnego wyglądu powierzchni głowni.
4. Odrdzewienie elementów stalowych, czyszczenie chemiczne w roztworze chelatowym, mycie i zabezpieczenie.
5. Dorobienie wodzideł i ich woskowanie.
6. Oczyszczenie i politurowanie okładzin. Pozostawiono dorobione okładziny dębowe.
7. Wymiana nakrętek mosiężnych i śrub na zgodne z oryginałem.
8. Zabezpieczenie wnętrza pochwy woskiem stałym i złożenie pochwy.
9. Zabezpieczenie całości paraloidem i woskiem mikrokrystalicznym.
   1. Do wosku dodany został pył grafitowy dla redukcji kontrastów barwnych odrdzewionej powierzchni.
10. Do szabli dołożono temblak skórzany, współcześnie wykonany i postarzony adekwatnie do stanu zachowania egzemplarza.

Dziękuję koledze Janowi za pomoc przy prostowaniu głowni.

Pytania, uwagi, pisz: PIETKA

Zdjęcia przed i po konswerwacji: