Zdjęcia przed i po konswerwacji
Jej początek został opowiedziany w "Było, nie minęło - kronika zwiadowców historii - Szabla chorążego Fondera".
Szabla oficerska, regulaminowa, trzybruzdowa". Grzbiet płaski, pióro obosieczne. Sztych centryczny. Po stronie po wewnętrznej, u nasady cecha producenta:
Szabla z niewiarygodną historią!
Szabla następne trafiła do mnie, do konserwacji.
G.BOROWSKI
WARSZAWA
Na zewnętrznym płazie trawiony ornament, godło Polskie wg wz 1927 i sentencja: HONOR I OJCZYZNA. Na płazie wewnętrznym w trawionym ornamencie dedykacja:
Rękojeść mosiężna, zamknięta, jednokabłąkowa. Jelec prosty, z obustronnym krzyżem. Wąsy jelca o końcach zaokrąglonych. Grzbietowe ramię jelca zakończone okrągłą, płaską wolutą. Przednie ramię jelca przechodzi w płaski, załamany pod kątem prostym kabłąk, u góry owalnie załamujący się ku głowicy i z nią połączony. Głowica z pełnym kapturkiem dochodzącym do jelca, umocowana mosiężną śrubą.
Uchwyt rękojeści profilowany do dłoni, drewniany, obciągnięty czernioną skórą, nacięty w dziewięć karbów wypełnionych mosiężnym (zmieniony z nieorginalnego, miedzianego) filigranem.
Pochwa z blachy stalowej. Ujście pochwy zakończone lekko rozszerzonym kołnierzem dławika, mocowanym na wcisk. Dławik z kołnierzem zrekonstruowany. Na pochwie dwie ryfki w kształcie lekko wypukłego pierścienia z ogniwkiem, w którym zamocowano ruchome kółko. Pochwa zakończona owalną ostrogą, z dłuższym przednim ramieniem.
Stan zachowania:
Głownia bez większej korozji, minimalne ogniska i ślady we wżerach oraz miejscach ocierania o płaszcz pochwy. Na całej powierzchni ubytki niklu w różnym stopniu, szczególnie w dolnej części, od końca bruzd do pióra. Głownia prosta, bez pęknięć.
Oprawa mosiężna z lekkimi śladami korozji, lekko pociemniała, kompletna. Oplot miedziany, wtórny
Pochwa mocno skorodowana z wieloma głębokimi wżerami oraz miejscami perforacji, a także silną korozją pod ogniwkami. Lekko pogięta z wgnieceniami i śladami naprawy (lutowany na srebro dół pochwy, naprawa przy drugim pierścieniu). Brak wodzideł i dławika.
Konserwacja
1. Dorobienie dławika pochwy
2. Dorobienie wodzideł z preszpanu
___a. woskowanie zewnętrzne woskiem z pyłem grafitowym
___b. wewnętrzne woskiem czystym
3. Odrdzewienie elementów stalowych, czyszczenie chemiczne w roztworze chelatowym
___a. odrdzewienie wnętrza pochwy i płaszcza pod ryfkami
___b. odrdzewienie trzonu szabli i czyszczenie całej głowni
4. Odświeżenie i zabezpieczenie skóry rękojeści
5. Wymiana oplotu miedzianego na mosiężny
6. Zabezpieczenie wnętrza pochwy woskiem stałym i złożenie pochwy.
7. Zabezpieczenie całości paraloidem i woskiem mikrokrystalicznym.
___a. Do wosku na pochwie dodany został pył grafitowy dla lekkiego zmatowienia powierzchni.
Pytania, uwagi, pisz: PIETKA